مونولوگ

دروغ

اگر بگویم آسمان پشت این پنجره‌ها
همیشه آبی‌ست
دروغ نگفته‌ام

اگر بگویم قدم زدن در این خانه آرامت می‌کند
دروغ نگفته‌ام

حتی اگر بگویم گل‌های شمعدانی بدون آب زنده می‌مانند
دروغ نگفته‌ام

اما اگر بگویم دروغ نگفته‌ام
دروغ گفته‌ام

ما دیوارهای این بنا را
آجر
       آجر
             آجر
اشتباه نچیده بودیم

ما
جرخوردگی‌های روی دیوار را
آجر خوانده بودیم

«بهنام عبداللهی»

خیانت

دست تو را
به دست بهار سپردم
تعجبی ندارد
 آبی که پشت پایت ریختم
 از آسمان می بارد!
 باید از حال درخت ها می فهمیدم
 کاسه ای زیر نیم کاسه است
باید می فهمیدم
 دست بهار و پاییز در یک کاسه است

«بهنام عبداللهی»