از قلب شکستهام با دوربینی ساده عکس بگیردوربینی که نه بتواند به عمق فاجعه پی ببردنه دردهایم را عریضتر نشان دهد عکسی بگیرکه تنها در کتابهای علوم انسانیقابل بحث باشد
«بهنام عبداللهی»
وقتی میآییبرایم محبوبترین کتابت را بیاورهمان را که ساعتهابه چشمانش چشم دوختهای.میخواهم به غیرمستقیمترین شکل ممکن تو را بخوانم.