تو بودن نعمتی بزرگ استقدر خودت را بدانباید پا در کفش من بگذاریتا بفهمی چقدر دوری
«بهنام عبداللهی»
کسی که زیر باران راه میرودخیس میشودکسی که پشت پنجره میایستدغرق
آزادمچون بادبادکمقابل چشمان آدمها رهادر چارچوب دستانت محبوس