وقتی میآییبرایم محبوبترین کتابت را بیاورهمان را که ساعتهابه چشمانش چشم دوختهای.میخواهم به غیرمستقیمترین شکل ممکن تو را بخوانم.
«بهنام عبداللهی»
آهتا چشمانمان از شب پر نشودبرای رسیدن صبح فرداگریه نمیکنیم