۰ نظر
۲۴ مهر ۹۶ ، ۱۹:۳۷
شعرهایی که شما را می‌خوانند.
صفحه اینستاگرام:
instagram.com/Behnam_Abdollahi_P
منوی بلاگ
بایگانی
- خرداد ۱۳۹۸ (۲)
- بهمن ۱۳۹۷ (۵)
- مرداد ۱۳۹۷ (۲)
- تیر ۱۳۹۷ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۱)
- فروردين ۱۳۹۷ (۳)
- اسفند ۱۳۹۶ (۲)
- بهمن ۱۳۹۶ (۲)
- دی ۱۳۹۶ (۴)
- آذر ۱۳۹۶ (۲)
- آبان ۱۳۹۶ (۳)
- مهر ۱۳۹۶ (۴)
- شهریور ۱۳۹۶ (۴)
- مرداد ۱۳۹۶ (۵)
- تیر ۱۳۹۶ (۴)
تمام هوا مال تو
نفس بکش
دم... بازدم
من هوای بی‌تو را چه کنم؟
غم... بازغم
«بهنام عبداللهی»
۰ نظر
۲۴ مهر ۹۶ ، ۱۹:۳۴
۰ نظر
۰۹ مهر ۹۶ ، ۲۰:۲۹
خاک عشق که بمیرد
دیگر مهم نیست جلوی راهت
سبز شوم یا زرد
به‌هرحال
مسئله‌ای پیش‌پا افتاده‌ام
که جز تو
زیر قدم‌های کسی
حل نمی‌شوم
«بهنام عبداللهی»
۰ نظر
۲۸ شهریور ۹۶ ، ۱۹:۴۴
فریاد می‌زنم:
از مرگ نمی‌ترسم!
او خیره می‌شود به من
من خیره می‌شود به تو
تو خیره می‌شود به مرگ
مرگ خیره می‌شود به...
آه این فعل
از ابتدای شعر
مرده بود
«بهنام عبداللهی»
۰ نظر
۲۳ شهریور ۹۶ ، ۲۱:۲۸
وقتی هر صبح با طلوع ماه
بی‌تابی شهر آغاز می‌شود
بهتر است بخوابی
و بیداری را خواب ببینی
اینکه چشمانت باز هستند
در سیاهی راهرویی بی‌انتها
هرچقدر بیش‌تر راه می‌روی،
بیش‌تری نمی‌رسی
بیداری نیست
بی‌خوابی است
«بهنام عبداللهی»
۰ نظر
۰۴ شهریور ۹۶ ، ۱۰:۱۹
با هر قدم که برمی‌داشتم
دوستت می‌داشتم
چنانکه توانایی پاهایم را
نیامدی!
و من
حال شاهزاده‌ای را دارم
که موقع مرگ پدرش
انقلاب شد
«بهنام عبداللهی»
۰ نظر
۲۶ مرداد ۹۶ ، ۰۹:۳۴
