آپارات

آپاراتی کوچک
مهر تو را به دلم انداخت
تا تمام‌نشدنی‌ترین فیلم جهان
آغاز شود

و چه سخت است
ایفای نقش بازیگری
که تماشاگری بیش نیست

«بهنام عبداللهی»

مونولوگ

مردگی

 زل می‌زنم به چشم زندگی
فریاد می‌زنم:
از مرگ نمی‌ترسم!

او خیره می‌شود به من
من خیره می‌شود به تو
تو خیره می‌شود به مرگ
مرگ خیره می‌شود به...

آه این فعل
از ابتدای شعر
مرده بود

«بهنام عبداللهی»

مونولوگ

تصور

وقتی هر صبح با طلوع ماه
بی‌تابی شهر آغاز می‌شود
بهتر است بخوابی
و بیداری را خواب ببینی

اینکه چشمانت باز هستند
در سیاهی راهرویی بی‌انتها
هرچقدر بیش‌تر راه می‌روی،
بیش‌تری نمی‌رسی
بیداری نیست
بی‌خوابی است

«بهنام عبداللهی»

شازده

با هر قدم که برمی‌داشتم
دوستت می‌داشتم
چنانکه توانایی پاهایم را

نیامدی!
و من
حال شاهزاده‌ای را دارم
که موقع مرگ پدرش
انقلاب شد

«بهنام عبداللهی»

مونولوگ

تو را می‌خواهم

تو را می‌خواهم

ای ناخواسته‌ترین

خواسته‌ی دنیا

«بهنام عبداللهی»

آزادی

زنگ می‌زند
از بس که زنگ نمی‌خورد
و یک روز صدای غریبه‌ترین مرد زندگی‌ات
گوشی را اشغال می‌کند
و گوشت را
و گوشه گوشه‌ی ذهنت را

تقصیر کارمند اداره‌ی مخابرات نیست
هیچ مرد غریبه‌ای مقصر نیست

و پدرت
تنها کسی‌ست که می‌تواند
خط فکری تمام تلفن‌های جهانت را آزاد کند

«بهنام عبداللهی»

مونولوگ